آناتومی بینی وتاثیر مستقیم بر تنفس، بوییدن و احساس مزه غذاها

رینوپلاستی یکی از رایج‌ترین جراحی‌هاست. بینی یکی از مهم‌ترین اعضای مکمل صورت است و به آن معنا و جذابیت می‌بخشد. پزشک قبل از انجام عمل زیبایی جراحی بینی، آناتومی بینی را بررسی می‌کند. آناتومی بینی به طور مستقیم بر توانایی شما برای تنفس، بوییدن و حتی احساس مزهٔ غذاها تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل است که اگر دچار مشکلات تنفسی حسی در بینی شدید، عمل زیبایی جراحی بینی انجام می‌شود.

آناتومی بینی

بینی بخشی از دستگاه تنفسی است و به صورت برجسته در قسمت مرکزی صورت قرار دارد. از طریق سوراخ بینی می‌توان تنفس و بوی عطر را احساس کرد. بینی توسط استخوان اتموئید و تیغه بینی شکل می‌گیرد. به طور متوسط، مردان دارای بینی بزرگتری نسبت به زنان هستند. قسمت خارجی بینی دارای ریشه‌هایی است که بین چشم‌ها، دورسوم و آپکس یا نوک بینی قرار دارد. دو ورودی بینی، به نام سوراخ بینی به ما در تنفس (دم و بازدم) کمک می‌کند. تیغه بینی، شامل غضروف و استخوان است که سوراخ‌های بینی را از یکدیگر جدا می‌کند. سوراخ‌های بینی توسط قطعاتی به نام آلا احاطه شده‌اند. بخش استخوانی بینی از تیغه استخوانی بینی، استخوان‌های بینی و همچنین قسمتهایی از استخوان‌های ماگزیلا، پالاتین و پیشانی تشکیل شده است. قسمت غضروفی استخوان از دو غضروف جانبی، دو غضروف آلار و یک غضروف خاص تشکیل شده است.

آناتومی استخوان

استخوان‌های جفتی بینی به استخوان‌های جلویی در قسمت فوقانی بینی و سپس به استخوان‌های لاکریمال در بخش‌های فوقانی و جانبی متصل می‌شوند، پس از آن به قسمت‌های سربالای ماگزیلا در پایین و دو طرف می‌پیوندند. تیغه استخوانی بینی از یک صفحهٔ عمود بر استخوان اتموئید ساخته شده است. استخوان وومر در زیر و در پشت قرار دارد و مسئول تشکیل دهانهٔ کوانال در ناحیه نازوفارینکس است که قسمت فوقانی گلو قرار دارد. در ادامه مجاری هوایی قرار می‌گیرند. سقف داخلی بینی از صفحه افقی و منفذ دار سیبریفورم تشکیل شده که از طریق آن رشته‌های حسی اعصاب بویایی عبور می‌کنند. سپتوم بینی از یک غضروف کوادرا انگولار، استخوان وومر و چند بخش از استخوان‌های پره مکسیلا و پالاتین تشکیل شده است. تیغه بینی از استخوان‌های بینی در خط میانی تا تیغهٔ استخوان در خط میانی کشیده می‌شود و سپس تا کف استخوانی امتداد می‌یابد.

حفره بینی

سوراخ‌های بینی به عنوان یک دروازه برای حفره‌های بینی عمل می‌کنند و از سمت عقب به نازوفارینکس از طریق کوآنا باز می‌شود. حفره بینی دارای لایه‌ای از مخاط بینی است به استثنای وستیبول بینی که با پوست پوشیده شده است. مخاط قسمت بالایی بیش از یک سوم از حفره بینی و منطقه بویایی را تشکیل می‌دهد. در این ناحیه، اپیتلیوم بویایی حاوی گیرنده‌های نورون‌های بویایی است که به تشخیص بو کمک می‌کنند. لوله بویایی همچنین در انتقال اطلاعات حسی کمک می‌کند. دیواره‌هایی داخل حفره بینی وجود دارند که دارای ویژگی‌های زیر هستند:

• سقف: سقف دیوار حفره بویایی به سه بخش تقسیم می‌شود: فرونتونازال، اتموئیدال و اسفنوئیدال. هر یک از این قطعات مربوط به استخوان زمینه‌ای با همان نام است.
• کف: کف شامل زائدهٔ پالاتین فک بالا و صفحه افقی استخوان پالاتین است.
• دیواره مدیال: دیوارهٔ مدیال دیواره بین تیغه بینی در امتداد استخوان‌های اطراف آن است.
• دیواره جانبی: هر دیواره جانبی بینی دارای سه جفت توربینات است که شامل استخوانهای کوچک، نازک و صدف مانند می‌باشد: کنچای پایین، کنچای میانی و کنچای فوقانی. توربینات ها حفره بینی را به چهار قسمت تقسیم می‌کنند که در نهایت به سینوس‌های پارانازال باز می‌شوند.

سینوس‌های پارانازال

سینوس‌های پارانازال حفره‌های پر از هوا هستند که در اسفنوئید، اتموئید، فک بالا و استخوان پیشانی وجود دارند. سینوس‌های پارانازال یک لایه غشایی مخاطی دارند و توسط منفذهای کوچکی به حفره بینی راه می‌یابند.

• سینوس اسفنوئید: در استخوان اسفنوئید یافت می‌شود، هر سینوس به داخل حفره اسفند اتموئید باز می‌شود.
• سینوس اتموئید: سه نوع سینوس اتموئیدی وجود دارد: قدامی، میانی و خلفی، که همگی آن‌ها در استخوان اتموئید بین بینی و چشم واقع شده‌اند. سینوس قدامی از طریق اینفندیبولوم به حفره بینی، سینوس میانی به اتموئیدال بولا و سینوس خلفی به مئاتوس فوقانی باز می‌شود.
• سینوس ماگزیلا: این سینوس در بدنه ماگزیلا، پشت گونه و بالای ریشه‌های دندان‌های آسیا و پیش آسیا قرار می‌گیرد و به شکل یک هرم، به داخل حفره بینی از طریق یک هیاتوس نیمه هلالی باز می‌شود.
• سینوس پیشانی: این سینوس در استخوان پیشانی قرار دارد. هر سینوس پیشانی شکلی مثلثی دارد، از بالای انتهای بیضی شکل ابرو عبور می‌کند و به سمت حفرهٔ چشم می‌رود. مانند سینوس‌های ماگزیلاری، سینوس‌های پیشانی نیز از طریق یک هیاتوس نیمه هلالی به حفره بینی می‌رسند.

اعصاب، خونرسانی و درناژ

شاخه‌های خارجی بینی و اینفراتروکلئار عصب چشم و نیز شاخه اینفرااوربیتال عصب ماگزیلاری مسئول تأمین شبکهٔ عصبی برای قسمت بینی خارجی هستند. هر دوی این اعصاب بخشی از عصب تریجمینال یا CNV هستند. اعصاب بویایی از طریق صفحهٔ کریبریفورم استخوان اتموئید می‌گذرند. بنابراین، بینی انسان که به خوبی با عروق و رگهای خونی خونرسانی می‌شود، به اندازهٔ کافی خون دریافت می‌کند. برای تأمین خون بینی از طریق عروق و رگهای خونی دو شاخه وجود دارد: یکی از این شاخه‌ها شامل شریان اتموئید قدامی، شاخه‌ای از شریان اتموئید خلفی و شاخه‌ای از شریان کاروتید داخلی است و دیگری شامل شاخه‌هایی از شریان کاروتید خارجی، شریان انگولار، سرخرگ لابیلال فوقانی، شریان بزرگ‌تر پالاتین و شریان اسفنوپالاتین می‌باشد. شاخه‌های شریان‌های ماگزیلاری و چشمی خون قسمت بینی خارجی را تأمین می‌کنند. پوست آلا و سپتوم توسط شریان صورت خونرسانی می‌شوند. شریان‌های ماگزیلاری خون را به دیواره‌های حفره بینی و سینوس‌ها می‌رسانند. بین این شریانها، مهم‌ترین شریان اسفنوپالاتین است، زیرا با شاخهٔ شریان لابیال فوقانی پیوند می‌یابد. خون وریدی از حفره بینی از طریق رگ‌های همراه شریان‌ها باز می‌گردد. در داخل حفرهٔ بینی، دیواره جانبی بینی توسط شریان اسفنوپالاتین خونرسانی می‌شود.

درناژ لنفاوی

سیستم لنفاوی حفره بینی از ناحیه مخاطی سطحی منشاء می‌گیرد و خون را به سمت عقب به گره‌های رتروفارنژیال در پشت و به جلو به گره‌های عمیق گردنی فوقانی و یا به گره‌های لنفاوی ساب مندیبولار و رگ‌های فک پایین درناژ می‌کند. همچنین سیستم لنفاوی می‌تواند خون را به هر دو گره‌ها و غدد گردن و فک درناژ کند.